ประสบการณ์ นายโยะชิโยะ คะชิวะบะระ
สาขา 23 (สาขาฮิระมะสึ)
พ่อแม่ของผมปฏิบัติเรยูไก คุณพ่อเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อสมัยที่ท่านเป็นเยาวชนท่านได้เป็นตัวแทนเยาวชนของ จ.นางาโน ท่านตั้งใจปฏิบัติมาก ส่วนคุณแม่ของผมก็เช่นเดียวกันสมัยท่านเป็นเยาวชนก็ตั้งใจปฏิบัติมาโดยตลอด และท่านได้ทำงานประจำที่สาขา 23 จนถึงเมื่อปีที่แล้ว คนรอบข้างตัวผมมีแต่คนดีๆ มีสมาชิกรุ่นพี่และเพื่อนสมาชิก ที่ผ่านมาผมก็ได้ปฏิบัติเรยูไกหลายอย่างกับพวกเขา มีการมิจิบิคิ, การปฏิบัติคังเงียว เป็นต้น ก่อนวิกฤติโควิดระบาดหนัก ผมได้ชวนรุ่นน้องที่ทำงานไปมิโรกุซังด้วยกัน รุ่นน้องมีความประทับใจที่เข้าร่วมกิจกรรมทำให้ผมรู้สึกดีใจมากที่สามารถพาไปได้สำเร็จ แต่สุดท้ายรุ่นน้องคนนี้เขามีครอบครัวและได้ย้ายไปอยู่นอกตัวจังหวัดทำให้ไม่มีโอกาสได้พบกันเลยทำให้ห่างๆ กันไป ในจังหวะนั้นก็มีโควิดระบาดหนัก และตัวผมก็ไม่ได้พยายามติดต่อเขาด้วย
ที่ผ่านมาผมทำงานที่โรงงาน แต่เมื่อเกิดโรคโควิดระบาดหนักทำให้งานน้อยรายได้ลดลงด้วย ผมคิดถึงอนาคตตัวเองว่าเป็นอยู่อย่างนี้ไม่ได้แล้ว ตั้งแต่ฤดูหนาวปีที่แล้วจึงตัดสินใจไปเรียนเพิ่มเติมเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยผู้สูงอายุ เมื่อเดือนธันวาคมปีที่แล้วตัวผมเองและคุณแม่รู้สึกไม่ค่อยสบายจึงไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพกัน เดือนมกราคมปีนี้ผลตรวจสุขภาพรายงานว่าผมมีสุขภาพปกติ ส่วนคุณแม่ผลตรวจเป็นมะเร็งที่กระเพาะ ผม น้องชาย และคุณแม่ รับฟังจากคุณหมอว่า เป็นมะเร็งระยะ 4 ซึ่งตอนนี้มะเร็งได้กระจายไปส่วนอื่นๆของร่างกาย เรารู้ผลช้าไปทำให้ไม่สามารถผ่าตัดได้ ตั้งแต่เดือนมีนาคม คุณแม่เริ่มรักษาให้คีโมซึ่งมีผลข้างเคียงมากทำให้คุณแม่กลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ใจหนึ่งของผมอยากช่วยแม่คือการมิจิบิคิ คนไหนที่ผมนึกถึงได้ก็จะพยายามมิจิบิคิ ระหว่างนั้นเดือนเมษายนที่สาขา 23 จัดกิจกรรมรวมพลังสาขา ผมก็ได้เข้าร่วมด้วยและมีความรู้สึกว่า “ ไม่ใช่ว่าแนะนำไปอย่างนั้นแต่สิ่งสำคัญคือเราต้องมีใจให้เขาตลอดไป ” ผมพยายามคิดอย่างนี้เสมอและพยายามมิจิบิคิ
มีสิ่งเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น เมื่อผมไปโรงพยาบาลคุณหมอพูดว่า “ คิดว่าสถานการณ์ตอนนี้สามารถผ่าตัดได้ แต่เนื่องจากเชื้อก็กระจายไปมากแล้วอาจจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ส่วนไหนที่ผ่าตัดเนื้อร้ายได้ก็จะเอาออกดีกว่า ” ครอบครัวผมตัดสินใจผ่าตัด ครอบครัวและสมาชิกสาขา 23 ช่วยกันสวดมนต์อธิษฐานให้คุณแม่ ส่วนผมตั้งใจมิจิบิคิทำให้ได้พบรุ่นพี่ที่ทำงานเก่า พบเพื่อนสมัยเรียนมัธยม ผมตั้งใจฟังเรื่องราวของพวกเขา และผมก็ค่อยๆ คุยเรื่องคำสอนเรยูไก ในบรรดาเพื่อนๆ ก็มีคนหนึ่งเล่าออกมาว่าเขาก็กำลังป่วยเป็นมะเร็งด้วย เพื่อนคนนี้ทำคีโมเส้นผมก็ร่วง ผมได้แนะนำเรยูไกแต่ยังไม่สำเร็จยังไม่ได้เป็นสมาชิก แต่ผมคิดว่าการแนะนำของผมคงไม่ไร้ประโยชน์เพราะสักวันหนึ่งเขาอาจจะนึกขึ้นมาได้ ผมอยากช่วยอาการป่วยของแม่จึงพยายามออกไปมิจิบิคิ ผมตั้งใจอย่างเต็มที่แต่ก็ค่อนข้างยากเพราะเกิดโรคโควิดระบาดทำให้ผมออกไปข้างนอกลำบาก เดือนมิถุนายนการผ่าตัดเป็นไปด้วยดีสามารถผ่าตัดเนื้อร้ายออกไปได้ 1/3 ของกระเพาะ ปัจจุบันบางวันคุณแม่มีอาการดีสุขภาพแข็งแรงก็สามารถขับรถได้
ที่จริงคุณหมอบอกว่าคุณแม่จะอยู่ได้ถึงประมาณเดือนมีนาคมปีหน้า(อีก 5-6 เดือน) แต่ผมกับน้องชายกำลังพยายามตั้งใจปฏิบัติและมิจิบิคิ เมื่อก่อนน้องชายไม่เคยสวดมนต์ ไม่เคยไปสาขา 23 แต่ตอนนี้เราสองคนสวดมนต์พร้อมกัน แต่ถ้าวันไหนเวลาไม่ตรงกันน้องชายก็สามารถสวดมนต์คนเดียวได้ วันหยุดของน้องชายเขาก็จะพาคุณแม่ไปสาขา 23 สวดมนต์พร้อมกัน เมื่อไรที่มีนัดพบกับคุณหมอเราก็จะพลัดกันพาคุณแม่ไปโรงพยาบาล
ในระหว่างนั้นน้องชายได้รับผลที่ดีตามมาด้วยคือเขาได้งานใหม่ ส่วนผมเองก็สามารถเรียนจบปัจจุบันผมทำงานเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยผู้สูงอายุ ที่ทำงานผมยุ่งมากเพราะมีเจ้าหน้าที่น้อย ทุกวันนี้ผมทำงานหนักมาก ต้องทำงานล่วงเวลาด้วย แต่ผมก็พยายามพาคุณแม่ไปสาขา 23 เห็นคุณแม่ได้พูดคุยกับสมาชิกอย่างสนุกสนานทำให้ผมดีใจมาก อันที่จริงแค่เรื่องของตัวเองก็หนักเหนื่อยมากแต่เพื่อแม่ผมกับน้องชายก็ช่วยกันดูแลแม่เพื่อตอบแทนบุญคุณที่ท่านได้เลี้ยงดูพวกเรามา
ความจริงตั้งแต่คุณหมอบอกว่าคุณแม่จะมีอายุอยู่ได้ไม่นานผมก็จิตตกไม่มีเรี่ยวแรงที่จะแนะนำสมาชิกแค่คิดว่าคุณแม่ไม่เจ็บก็พอแล้ว แต่ตอนที่ได้รับโอกาสจากสาขา 23 ให้เล่าประสบการณ์จึงได้รับกำลังใจจากสมาชิก “ พวกเราครอบครัวสมาชิกสาขา 23 ช่วยกันสวดมนต์อธิษฐานจะอยู่ได้อย่างน้อย 3 ปี อย่ายอมแพ้ อย่าอยู่นิ่งปฏิบัติไปด้วยกัน ” ได้ฟังแล้วผมรู้สึกได้กำลังใจและรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก ตั้งแต่วันนี้ผมเปลี่ยนใจ พยายามสวดมนต์อธิษฐาน และแนะนำสมาชิก